Światło Słowa Bożego

ŚW. STANISŁAWA, BISKUPA I MĘCZENNIKA
- UROCZYSTOŚĆ

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 20,17-18a.28-32.36)
Duch Święty ustanowił biskupów, aby kierowali Kościołem Bożym

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł, posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych Kościoła. A gdy do niego przybyli, przemówił do nich: „Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, nabytym własną Jego krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski, władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi”. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 100,1-2.3.4b-5ab)

Refren: My ludem Pana i Jego owcami.
Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stawajcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, *
z hymnami w Jego przedsionki.
Albowiem Pan jest dobry, *
Jego łaska trwa na wieki.

DRUGIE CZYTANIE (Rz 8,31b-39)
Nic nas nie odłączy od miłości Chrystusa

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia: Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej, zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami? Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: „Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź”. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10,14)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 10,11-16)
Dobry pasterz daje życie za owce

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do faryzeuszów: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

„Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce” – mówi Jezus, przeciwstawiając swoją postawę postępowaniu najemników uciekających wobec zbliżającego się do stada wilka. Najemnik myśli tylko o ocaleniu własnego życia i ratuje je kosztem życia owiec. Jezus – dobry Pasterz – zabiega przede wszystkim o uratowanie życia owiec i czyni to za wszelką cenę, nawet kosztem swojego życia. Męka Jezusa to Jego walka z szatanem o mnie, o moje życie. Każdy z nas został ocalony Jego krwią – jak to słyszymy dziś w pierwszym czytaniu. W takim kluczu też trzeba nam tę Jego mękę kontemplować: że była dla mnie, tzn. odsłoniła jak bardzo zostałem umiłowany (por. Ga 2,20). Jezusowi na mnie zależy bardziej, niż sobie z tego zdajemy sprawę. Czy mógł bardziej jeszcze ukazać swoja troskę o mnie niż oddając za mnie swoje życie? Nie mógł, bo nie ma już większej miłości; to już jest miłość do końca (por. J 13,1; 15,13). Potrzeba – tak jak św. Paweł – być pewnym tej miłości oraz zarazem tego, że już nic nas nie zdoła od niej odłączyć. Słyszymy to wyznanie apostoła w dzisiejszym drugim czytaniu: „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? …jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” Potrzeba być pewnym obecności Boga z nami. On nas nigdy nie opuści. We wszystkich przeciwnościach, pokusach, walkach… nie jesteśmy sami, lecz Pan staje w naszej obronie. To dzięki Jego walce o nas odnosimy zwycięstwo i żaden nadchodzący „wilk” nie jest w stanie oddzielić nas od Niego. Kiedy tego prawdziwie doświadczymy, wówczas i z naszych serc – tak jak z serca apostoła Pawła – wypłynie hymn wdzięczności wobec Boga.

            Jakie jest moje doświadczenie obecności i miłości Boga? Jak przeżywam przeciwności i trudy życia? Na ile moje serce jest sercem wdzięcznym Bogu? Czy potrafię wciąż na nowo zachwycać się Jego miłością? …