Wiersze

„WOBEC PIĘKNOŚCI BOŻEJ” – św. Teresa z Avilla

Piękno Najwyższe,

Piękno Nieskończone,

Jakże przewyższasz blaskami swoimi

Wszystko, co tutaj istnieje stworzone!

Odrywasz serce bez bólu żadnego

Od przywiązania do wygnańczej ziemi.

Piękno Najwyższe, cudne blaski Twoje

Łączą mnie z Tobą, jak więzów spojenie.

Czemu zamykasz te Boże podwoje,

Kiedy Twa światłość tak mi wzmacnia duszę,

Że ponad wszystko miłuję cierpienie?

Piękno Najwyższe, jakaż Twoja siła,

Jeśli Istotę Twą nieogarnioną

Skłania, by z nędzą moją się złączyła,

I byś ukochał i tak uwielmożnił

Mnie w swej nicości, w nędzy pogrążoną.