Światło Słowa Bożego

PIĄTEK IV TYGODNIA WIELKIEGO POSTU

PIERWSZE CZYTANIE  (Mdr 2,1a.12-22)
Spisek przeciw sprawiedliwemu

Czytanie z Księgi Mądrości

Mylnie rozumując bezbożni mówili sobie: „Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Chełpi się, że zna Boga, zwie siebie dzieckiem Pańskim! Jest potępieniem naszych zamysłów, sam widok jego jest dla nas przykry, bo życie jego niepodobne do innych i drogi jego odmienne. Uznał nas za coś fałszywego i stroni od dróg naszych jak od nieczystości. Kres sprawiedliwych ogłasza jako szczęśliwy i chełpi się Bogiem jak ojcem. Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu. Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo, jak mówił, będzie ocalony”. Tak pomyśleli i pobłądzili, bo własna złość ich zaślepiła. Nie pojęli tajemnic Bożych, nie spodziewali się nagrody za prawość i nie docenili odpłaty dusz czystych.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 34,17-18.19-20.21.23)

Refren: Pan zawsze bliski dla skruszonych w sercu.

Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.

On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.
Pan odkupi dusze sług swoich, *
nie zazna kary, kto się doń ucieka.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (J 6,63b.68b)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem;
Ty masz słowa życia wiecznego.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA  (J 7,1-2.10.25-30)
Przeciwnicy zamierzają pojmać Jezusa

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić. A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie. Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: „Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? A oto jawnie przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest”. A Jezus ucząc w świątyni zawołał tymi słowami: „I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam od siebie; lecz prawdziwy jest tylko Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał”. Zamierzali więc Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina Jego jeszcze nie nadeszła.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

        Pierwsze czytanie z Księgi Mądrości mówi dziś o postępowaniu ludzi bezbożnych, którzy spiskują przeciw sprawiedliwemu. Ich rozumowanie zawsze jest mylne. Oni bowiem widząc sprawiedliwego – zamiast skłonić się ku prawości – dążą do zgładzenia go, aby usunąć wraz z nim własny wyrzut sumienia. Jezus Chrystus jest jedynym Sprawiedliwym. Prośmy Go dziś, abyśmy nigdy nie postępowali jak ludzie bezbożni, lecz nieustannie potrafili otwierać się na światło prawdy promieniujące z Jego osoby i zmieniali nasze postępowanie. Dziś potrzeba nam usłyszeć i przyjąć z wdzięcznością sprzeciw Chrystusa wobec wielu naszych spraw; uznać z pokorą błędy, które nam wypomina; pozwolić Mu potępić pewne nasze zamysły; zobaczyć niepodobieństwo między naszym życiem a Jego; uświadomić sobie od jakich naszych dróg On stroni jak od nieczystości… Obyśmy nie reagowali jak bezbożni złością i gniewem na Bożą prawdę, bo tylko ona ma moc uczynić nas wolnymi (por. J 8,32). Niech sam Bóg napełni nasze umysły swoim myśleniem, abyśmy byli pewni że jedynie kres ludzi sprawiedliwych jest szczęśliwy i dążyli do coraz większej prawości życia. Albowiem – jak słyszymy dziś w psalmie responsoryjnym – „liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, ale Pan go ze wszystkich wybawia”.

            Dzisiejszy fragment Ewangelii potwierdza doskonale tę prawdę: chociaż Żydzi zamierzali pojmać Jezusa, to nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ jeszcze nie nadeszła Jego godzina. Ojciec czuwa nad życiem swojego Syna i Jezus jest pewien Jego nieustannej obecności (por. J 16,32). To Bóg jest jedynym Panem czasu i historii, jedynym Stróżem każdego ludzkiego życia. Życie każdego z nas jest w Jego rękach, w rękach Tego, który nas bezgranicznie miłuje. Każdy z nas otrzymuje wystarczającą ilość czasu na życie ziemskie, aby w tym życiu zdążyć wypełnić Jego wolę. Możemy być pewni, iż na spełnienie tego, czego pragnie Bóg, na pewno nie zabraknie nam życia, zdrowia i sił, jeśli tylko będziemy całymi sobą dążyć do tego. Co najwyżej może nam nie starczyć czasu życia na realizację swoich własnych pomysłów i planów, ale one w godzinie naszej śmierci nie będą już miały żadnego znaczenia… W godzinie śmierci ważne będzie jedynie to, czy będziemy mogli wraz z Chrystusem powiedzieć z głębokim pokojem serca: „wykonało się”.