Światło Słowa Bożego

WIELKI CZWARTEK

MSZA WIECZERZY PAŃSKIEJ

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12,1-8.11-14)
Przepisy o wieczerzy paschalnej

Czytanie z Księgi Wyjścia

Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: „Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:  «Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy Ja przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu. Ja Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze»”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116B,12-13.15-16bc.17-18) 

Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.

Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.

Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 11,23-26)
Ustanowienie Eucharystii

Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: „Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13,34)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA (J 13,1-15)
Do końca ich umiłował

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Było to przed Świętem Paschy. Jezus widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, widząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?” Jezus mu odpowiedział: „Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział”. Rzekł do Niego Piotr: „Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę”. Powiedział do niego Jezus: „Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: „Nie wszyscy jesteście czyści”. A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem» i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

            „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?” Jest to pytanie, które Jezus kieruje dziś do każdego z nas, uczestniczącego we Mszy Świętej. Mycie i wycieranie nóg było czynnością niewolnika, a ponadto w prawie żydowskim był to typowy sposób nabywania niewolnika pogańskiego. Pan Jezus zatem tym gestem oddaje się wspólnocie uczniów jako niewolnik. Oni Go niejako nabywają, stają się Jego właścicielami. Fakt, iż Jezus czyni ten gest sam z siebie i nie jest przez nikogo do tego przymuszony, podkreśla dobrowolność Jego oddania, którą już wcześniej jasno wyrażał: „nikt Mi życia nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać” (J 10,18).

Piotr nie chce pozwolić, aby Jezus umył mu nogi, ale Pan wyjaśnia, iż jeśli tego nie zrobi, nie będzie on miał z Nim udziału. Tu już odsłania się głębokie pragnienie Chrystusa ukryte za tym Jego gestem: Pan chce, aby Jego uczniowie byli z Nim, aby mieli wraz z Nim wspólny udział w chwale Ojca, czyli w życiu wiecznym. Owe pragnienie Mistrz wkrótce sam wypowie w ich obecności, gdy będzie się modlił do Ojca: „Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata” (J 17,24). Syn Boży pragnie każdego mieć w swojej chwale: tego, który jak Jan pójdzie wiernie, aż pod krzyż; tego, który jak Piotr trzy razy się Go wyprze a także tego, który Go zdradzi jak Judasz; każdego bez wyjątku. Dlatego też Pan nie pomija w tym geście żadnego z uczniów.

Czy ja pozwalam Jezusowi „umywać moje nogi” czy też buntuję się jak Piotr? A pozwolić, aby Jezus umył moje nogi, to po prostu przyjąć Jego ofiarę, Jego życie ofiarowane mi. Tylko w ten sposób mogę wejść do domu Ojca, ponieważ Jezus jest jedyną drogą tam wiodącą (por. J 14,2.6).

Skoro umycie nóg jest symbolem oddania siebie, to słowa Syna Bożego: „Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi” możemy przetłumaczyć dosłownie: jeśli więc Ja oddałem wam siebie samego, to i wy powinniście dawać siebie innym, powinniście wzajemnie się miłować tak, jak Ja was umiłowałem (por J 13,34). Jezus dał nam przykład i chce, byśmy nie tylko się przyglądali temu, co On czyni, ale weszli w Jego logikę miłości – a więc w miłość rozumianą jako dar z siebie dla bliźnich. Pan chce, byśmy przyjęli za swój Jego sposób postępowania i poszli Jego śladami, byśmy razem z Nim stali się darem dla tych, którzy dziś są najbliżej nas. Albowiem – jak powiedział św. Paweł – tylko „upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych” (Flp 3,10-11). Ten, kto będzie starał się ocalić swoje życie, ten je straci, a kto je uczyni darem z miłości, ten je zyska na wieczność (por. Mt 10,39).

Na ile uczestnictwo w Eucharystii pomaga mi stawać się darem dla innych? …