Światło Słowa Bożego

ŚRODA IV TYGODNIA WIELKIEGO POSTU

PIERWSZE CZYTANIE  (Iz 49,8-15)
Powrót z wygnania

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Tak mówi Pan: „Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby rozdzielić spustoszone dziedzictwa, aby rzec więźniom: «Wyjdźcie na wolność!» marniejącym w ciemnościach: «Ukażcie się!» Oni będą się paśli przy wszystkich drogach, na każdym bezdrzewnym wzgórzu będzie ich pastwisko. Nie będą już łaknąć ni pragnąć, i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce, bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi, i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów. Wszystkie me góry zamienię na drogę, i moje gościńce wzniosą się wyżej. Oto ci przychodzą z daleka, oto tamci z Północy i z Zachodu, a inni z krainy Sinitów. Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi. Mówił Syjon: «Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał». Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!”

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 145,8-9.13cd-14.17-18)

Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.

Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach *
i we wszystkich dziełach swoich święty.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.

Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (J 11,25a.26)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Ja jestem zmartwychwstanie i życie,
kto wierzy we Mnie, nie umrze na wieki.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA  (J 5,17-30)
Syn Boży ożywia tych, których chce

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam”. Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachował szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym. Przekazał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny, na zmartwychwstanie potępienia. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

            „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam” – mówi Jezus Żydom, którzy prześladowali Go za uzdrowienie w szabat. Chrystus nie znosi prawa szabatowego, ale interpretuje je w świetle swojej relacji z Ojcem. Żydzi nie są w stanie przyjąć uzdrowień dokonywanych w szabat, bo nie uznają Jego jedności z Ojcem. Jezus jest rzeczywiście równym Bogu – jak to wypowiadają sami Żydzi – ale równym w znaczeniu innym niż oni to rozumieją. Żydzi bowiem tę równość pojmowali jako niezależność od Boga, a więc uważali, że Jezus występuje jako „inny Bóg”, jako rywal jedynego i prawdziwego Boga. Tymczasem Jezus jest Synem Bożym zjednoczonym z Ojcem w relacji wzajemnej miłości.

Chrystus – wprowadzając nas dziś w tajemnicę swojej relacji z Ojcem i w tajemnicę swojej Osoby – ukazuje, iż kluczem do zrozumienia tej Jego wypowiedzi jest przyjęcie za prawdę Jego jedności z Ojcem. „Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego.” Nie chodzi tu o jakieś widzenie uprzedzające, tzn. takie, że najpierw Ojciec coś czyni, a potem Syn to powtarza, czyniąc to samo, ale o widzenie, które jest jednością: Syn widzi Ojca, bo Ojciec wszystko czyni przez Niego. Bez Jezusa – odwiecznego Słowa Ojca – nic się nie stało (por. J 1,1-3). Św. Paweł powie także, że w Chrystusie wszystko zostało stworzone i w Nim wszystko ma swoje istnienie (por. Kol 1,15-17).

Izraelici oglądali wielkie dzieła Boga jak np. wyjście z Egiptu i doświadczali, że Bóg zawsze działał dla ich dobra. Jezus umieszcza swoją działalność w tym strumieniu Bożego działania. On także działa wyłącznie dla naszego człowieka. Jego działalność nie jest czymś nowym, ale mieści się w nurcie działania Ojca. Ojciec jednak ukaże Mu jeszcze większe dzieła niż te wcześniejsze. Syn Boży dokona bowiem dzieła większego niż stworzenie i wyprowadzenie z niewoli: dzieła odkupienia. W odkupieniu – które jest nowym stworzeniem w Chrystusie (por. Ef 2,10) – Boże dzieło stworzenia osiągnie swój szczyt. „Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce” – mówi Jezus. Bóg jest mocniejszy od śmierci, w której pogrążył się człowiek przez grzech. Miłość Boga nie zapomina o umarłych, lecz dąży do przywrócenia im życia. Zawsze jesteśmy w „pamięci” Boga, jak o tym przypomina dzisiejsze pierwsze czytanie: Mówił Syjon: «Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał». Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!”

Życie wieczne staje się już teraz udziałem każdego, kto dziś słucha słów Jezusa, jako Posłanego od Ojca. Albowiem to głos Syna Bożego ożywia. Słyszymy od Niego, że nawet grób – a więc śmierć fizyczna – nie jest przeszkodą w trwaniu życia, które On nam daje. Jezus Chrystus jest Zmartwychwstaniem i Życiem, dlatego ten, kto w Niego wierzy nie umrze na wieki (por. J 11,25-26). To zatem wiara w Jezusa jest wyborem życia wiecznego. Natomiast  nie przyjęcie Go z wiarą jest w rzeczywistości wyborem dla siebie śmierci wiecznej. Jego obecność zatem jest już dziś sądem, ponieważ wymaga decyzji opowiedzenia się za Nim lub przeciwko Niemu. Opowiedzenie to ma konsekwencje na wieczność: „ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny, na zmartwychwstanie potępienia”. Każda moja myśl, pragnienie, słowo, czyn… nie pozostaje bez wpływu na moją wieczność. Ku jakiej wieczności mnie prowadzi?