Wiersze

„Psalm śpiewany u stóp Góry Ośmiu Błogosławieństw” (cz.I) – Roman Brandstaetter

Czy to tak było, jak sobie przypominam, Boże mój,

Sędzio mojej świadomości?

(Św. Augustyn Wyznania V,6)

I

Klęczę u stóp Góry Ośmiu Błogosławieństw.

Moja ciemna krew

Układa się w kształt liry

Wśród bazaltowych skał i czerwonych anemonów.

Niezgłębiona jest pamięć

Mojej krwi w Galilei,

W krainie zarzuconej jak sieć

Na ludzi pokrytych łuską.

Przybyłem tutaj

– Kuglarz o dwoistym myśleniu –

Aby porównać swoje życie

Z obfitością wieczornych połowów,

Ale pod każdą moją myślą,

Którą wypowiadam,

Płyną podskórne prądy milczenia i niedomówień,

Może nawet wbrew mej woli, a może

Za skrytą moją aprobatą.

Nie mogę tego dokładnie ustalić,

Gdyż, skazany

Na nędzę nieskończonych poszukiwań,

Żyję w niepewności, w chwiejnym czasie.

Dlatego, Błażeju, anielski mistrzu,

Słusznie napisałeś

W swej księdze Boga, rozpaczy i burzy,

Że przecież nigdy nie żyjemy, ale

Zawsze spodziewamy się żyć.