Światło Słowa Bożego

CZWARTEK PO POPIELCU

PIERWSZE CZYTANIE  (Pwt 30,15-20)
Wierność i grzech, życie i śmierć

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz przemówił do ludu: „Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci kochać twego Boga, Pana, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego nakazy, polecenia i przykazania; abyś żył i mnożył się, a twój Bóg, Pan, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść. Ale jeśli swoje serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz się kłaniał obcym bogom, służąc im, oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu. Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Boga swego, Pana, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać ojcom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 1,1-2.3.4 i 6)

Refren: Błogosławiony, kto zaufał Panu.

Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych, +
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych, *
a droga występnych zaginie.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Mt 4,17)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Pan mówi: Nawracajcie się,
bliskie jest Królestwo niebieskie.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA  (Łk 9,22-25)
Kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie”. Potem mówił do wszystkich: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?”

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Miłość daje wolność, pozostawia zawsze otwarte drzwi, mówi jedynie: „jeśli chcesz”. Bóg ponieważ nas kocha, pozostawił nam wolność. On położył przed nami nie tylko życie i szczęście, lecz także śmierć i nieszczęście, abyśmy sami mogli dokonać wyboru. Jezus także mówi nam: „jeśli kto chce iść za Mną”, a decyzja o pójściu za Nim lub nie należy do nas.

Nasze życie składa się z nieustanych wyborów: mniejszych i większych; w każdej chwili wybieramy. Mamy wybierać życie, ale co to znaczy wybrać życie? Syn Boży objawia nam dziś, że jedynym prawdziwym wyborem życia jest zgoda na jego oddanie, na utratę. Człowiek, który sam będzie chciał ocalić swoje życie, straci je, lecz ten, kto straci z powodu Jezusa, zachowa je. Jest zatem strata, która jest naszym ocaleniem i jest zysk, który w rzeczywistości jest wielką i nieodwracalną stratą. Chrystus uczy nas, że żaden zysk nie jest cenniejszy od własnego zbawienia, żaden: „Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?”. W myśleniu Boga żadna strata dla człowieka nie jest tak wielka, jak utrata przez niego zbawienia. Chrystus przecież dla naszego zbawienia oddał samego siebie, przyjął mękę krzyżową, pokazując jak wielką cenę ma nasze życie.

Każdy z nas niesie swój krzyż, jedyny i niepowtarzalny. Ten krzyż to cierpienie, z którego – pomimo próbowania wszelkich sposobów – nie jesteśmy w stanie się wyrwać. Można z tym krzyżem walczyć przez całe życie; można też go wziąć i nieść z Jezusem, bo nie widzi się innego wyjścia; i wreszcie można go wziąć i niosąc naśladować Syna Bożego. Co oznacza owo naśladowanie? Oznacza ono akceptacje przychodzącego na nas cierpienia, jako środka do ukazania bliźnim swojej miłości do nich, tak jak Jezus przyjmując cierpienie ukazał, jak bardzo nas miłuje. Syn Boży dźwigając krzyż i umierając na nim objawił nam pełnię swojej miłości; umiłował nas do końca. Jezus przecież nie przyjął krzyża dla siebie samego, ale dla nas. Naśladować Go w dźwiganiu krzyża, to wraz z Nim przyjmować nasze codzienne cierpienie dla zbawienia naszych bliźnich. Możemy wraz z Jezusem uczynić z każdego cierpienia znak miłości, przez naszą miłość nadać cierpieniu sens, podobnie jak On to czynił. Tym naśladowaniem Chrystusa w dźwiganiu krzyża żył doskonale św. Paweł. Apostoł bowiem przyjmuje spadające na niego cierpienie w postawie samego Chrystusa, tzn. dla dobra swoich braci w wierze. Paweł wyznaje przecież: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1,24). O tym, co ja uczynię z doświadczanym cierpieniem, zdecyduję sam, ponieważ Bóg obdarzył mnie wolnością…

Jaka jest zatem moja postawa wobec cierpienia; wobec mojego codziennego krzyża? Jakie jest moje naśladowanie Chrystusa dźwigającego krzyż? ...