Światło Słowa Bożego

V NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK A

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 58,7–10)
Światło dobrych uczynków

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

To mówi Pan: Dziel swój chleb z głodnym, wprowadź w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwróć się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pana iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!”. Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i na­karmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 112,4–5. 6–7.8a i 9)

Refren: Wschodzi w ciemnościach, jak światło dla prawych.

On wschodzi w ciemnościach, jak światło dla prawych, *
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza, *
i swymi sprawami zarządza uczciwie.

Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje *
i pozostanie w wiecznej pamięci.
Nie przelęknie się złej nowiny, *
jego mocne serce zaufało Panu.

Jego wierne serce lękać się nie będzie. *
Rozdaje i obdarza ubogich;
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze, *
wywyższona z chwałą będzie jego potęga.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 2,1–5)
Nauczanie świętego Pawła

Czytanie z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia, przyszedłszy do was, nie przybyłem, by błyszcząc słowem i mądrością, dawać wam świadectwo Boże. Postanowi­łem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazy­waniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mą­drości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8,12b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mt 5,13–16)

Wy jesteście światłem świata

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzu­cenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto po­łożone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

            Pan Jezus objawia nam dziś naszą tożsamość, kiedy mówi do nas, że jesteśmy solą ziemi i światłem świata. Sól nadaje odpowiedni smak potrawom, chroni je przed zepsuciem i jest niezastąpiona w swym działaniu. Skoro my jesteśmy solą ziemi, tzn., że jesteśmy odpowiedzialni za „smak” tego świata i za utrzymanie go w dobrym stanie, aby nie uległ zepsuciu. Światło pozwala widzieć rzeczywistość taką, jaką ona jest. Skoro my jesteśmy światłem świata, tzn., że mamy ukazywać prawdziwe, a więc Boże spojrzenie na wszystko, co się dzieje i co istnieje w świecie. Jak dom bez światła wypełniony jest mrokiem, tak i świat bez nas pogrążony jest w ciemności.

Syn Boży jednakże zarazem zwraca uwagę na to, że owa sól może swój smak utracić i wówczas staje się bezużyteczna. Ta uwaga jest w rzeczywistości wezwanie Mistrza do wierności swej tożsamości bycia Jego uczniem, do czuwania nad sobą i nieustannej troski o złożone w nas dary. Zostaliśmy obdarowani przez Jezusa Jego obecnością, Jego Duchem, ale nie dla siebie samych, ale dla wszystkich ludzi. Nikt nie da drugiemu tego, czego nie ma. Zostaliśmy wypełnieni Jego Osobą i dlatego możemy promieniować Nim, być przedłużeniem Jego człowieczeństwa. A to wszystko tylko i wyłącznie dla chwały Ojca. Tak jak Syn Boży otoczył chwałą swego Ojca przez wypełnienie dzieła, które dał Mu do wykonania (zob. J 17,4), tak samo uczniowie pełnią dobre czyny, w których odbija się ich wewnętrzne światło, czyli obecność Boga. W jęz. greckim na określenie tych czynów został użyty przymiotnik kalà, który dokładnie oznacza piękne. Wynika z tego, że owe czyny – chociaż są wykonywane przez uczniów – mają swoje źródło w Bogu, który jedynie jest Piękny. To sam Chrystus – Piękny Pasterz (zob. J 10,11), który żyje w uczniach uzewnętrznia swoją obecność poprzez piękne czyny. To nie słowa uczniów, ale ich czyny świadczą o tym, kim tak naprawdę są. Sól nie może nie nadawać smaku, światło nie może nie świecić… Św. Paweł mówi nam dziś, że nie głosił Chrystusa uwodzącymi przekonaniem słowami mądrości, lecz ukazywał ducha i moc, aby słuchający odkryli Boga żyjącego w nim (zob Ga 2,20).

Jakie są moje czyny? Z jakiego źródła pochodzą: ze mnie samego czy z Boga? Co moja obecność wnosi w życie innych osób? Czy jestem dla moich bliźnich solą o dobrym smaku, czy jestem dla nich lampą płonącą? Czy drugi człowiek patrząc na mnie może w moim sposobie bycia zobaczyć Chrystusa i uwielbić Ojca? … 

KROMKA SŁOWA BOŻEGO