smallbluehouse : Światło Słowa Bożego

II NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK A

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49,3.5-6)
Sługa Boży światłością całej ziemi

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Pan rzekł do mnie: „Tyś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją silą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I mówił: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40,2 i 4ab.7-8a.8b-9.10)

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Z nadzieją czekałem na Pana, +
a On się pochylił nade mną *
i wysłuchał mego wołania.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
ale otworzyłeś mi uszy.
Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę.

W zwoju księgi jest o mnie napisane: +
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje prawo mieszka w moim sercu”.
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu *
i nie powściągałem warg moich, o czym Ty wiesz, Panie.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 1,1-3)
Paweł apostołem Jezusa Chrystusa

Początek Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana. Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 1,14.12b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc,
aby się stali dziećmi Bożymi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 1,29-34)

Duch Święty spoczął na Jezusie

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: « Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Jan Chrzciciel ma świadomość, że przyszedł chrzcić wodą po to, aby Jezus mógł się objawić narodowi, aby ludzie mogli rozpoznać w Jezusie Mesjasza. Potrzeba zauważyć, że Jan nie mówi, że przyszedł chrzcić wodą, aby objawić ludziom Syna Bożego, ale aby On sam się im objawił. Greckie słowo faneroun, tzn. objawił się, używane jest przez ewangelistów na objawianie się Jezusa po zmartwychwstaniu i wskazuje ono na całkowitą wolę samego Jezusa. On się objawia, ponieważ chce być rozpoznany, chce się spotkać z nami. To nie Jan lecz Jezus wybiera moment objawienia: Jan tylko znajduje się nad Jordanem i spełnia to, do czego został powołany, a Jezus decyduje o tym, kiedy ma przyjść do niego.

Jan Chrzciciel był człowiekiem pokornym, czyli żył w prawdzie o sobie i wiedział, że to Bóg wybrał go i posłał, aby dzięki jego życiu Syn Boży mógł się objawić. Jan niczego nie przypisywał sobie samemu, miał świadomość przeogromnego obdarowania przez Boga: został posłany i pouczony słowami samego Boga, dzięki Bożej łasce rozpoznał w Jezusie Mesjasza, Syna Bożego… Jan wszystko otrzymał. Widzimy zatem, że całą zasługą Jana jest umiejętność przyjmowania Bożych darów.

Również my żyjemy po to, aby Jezus przez nas mógł objawić się światu. Nie my mamy Go objawiać, ale mamy pozwolić Jemu samemu objawić się poprzez nasze życie. Zrozumiał to doskonale św. Paweł, który – jak to dziś przypomina w drugim czytaniu – był świadom, że został powołany na apostoła Jezusa Chrystusa i rozumiał, że być apostołem oznacza pozwolić Bogu objawić Jego Syna w sobie (zob. Ga 1,15-16).

Czy ja pozwalam Chrystusowi być we mnie widocznym? Czy przez to jak myślę, czego pragnę i jak postępuję inni mogą zobaczyć to, co myśli Jezus, czego On pragnie i jak działa? Jak przyjąłem wielki dar osoby Chrystusa, Syna Bożego danego nam przez Ojca? Czy pozwalam, aby Pan, poprzez swoją obecność we mnie, uczynił mnie światłością dla innych?