Światło Słowa Bożego

PONIEDZIAŁEK I TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II

Z Ewangelii według świętego Marka (Mk 1,14-20)

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Przechodząc brzegiem Jeziora Galilejskiego ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc nieco dalej ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim.

KOMENTARZ

„Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Bóg przyszedł do nas i Jego królestwo jest tak blisko nas. Do tego królestwa już przynależy ten, kto zmienia swoje myślenie i wierzy w Ewangelię. Nie ma jednak wiary w Ewangelię bez zmiany swojego myślenia. Bóg powołuje nas do pójścia za sobą, za swoim myśleniem, odczuwaniem i działaniem tak, jak powołał pierwszych uczniów.

Jakie jest to Jego zaproszenie? Jest najpierw przyjściem Boga i wejściem w moją codzienność. Dalej jest spojrzeniem Boga rozmiłowanym we mnie. Bóg patrzy na mnie wykonującego zwyczajne codzienne obowiązki, jak patrzył na rybaków na Jeziorze Galilejskim. Patrzy, choć oni jeszcze Go nie widzą, choć oni jeszcze nie odwzajemniają spojrzenia. Wreszcie to Jego zaproszenie jest słowem, które zwraca uwagę uczniów na Tego, który jest i patrzy. Obecność, spojrzenie i słowo. A jakie jest moje doświadczenie Bożej obecności, Bożego spojrzenia i Bożego słowa?

Do czego Jezus zaprasza obecnością, spojrzeniem i słowem? Zaprasza do pójścia za Nim, a więc do drogi z Nim, do nieustannego poznawania Go i pogłębiania relacji z Nim, do przejścia przez życie idąc po Jego śladach. To nie jest więc jednorazowe zadanie, które On daje rybakom, ale to już nowy styl całego ich życia. Co dla mnie dziś w takiej a nie innej mojej codzienności oznaczają Jezusowe słowa: „Pójdź za Mną”? Co potrzeba mi zostawić, aby pójść i co potrzeba mi nieustannie zostawiać, aby nieustannie iść i nie zatrzymać się w połowie drogi? Za kim ja idę? Czyje myślenie mnie prowadzi: moje własne, innych ludzi czy Jezusowe? Czyje pragnienia inspirują moje działania: Jezusowe czy tylko moje własne?

Jezus właśnie teraz stoi obok mnie, patrzy na mnie i mówi do mnie: „Pójdź za Mną!”. Co czuję i co zamierzam zrobić?