smallbluehouse : Światło Słowa Bożego

CHRZEST PAŃSKI – ŚWIĘTO, ROK A

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 42,1-4.6-7)
Chrystus sługą, w którym Bóg ma upodobanie

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

To mówi Pan: „Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On z mocą ogłosi Prawo, nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 29,1-2,3ac-4,3b i 9b-10)

Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.
Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie chwałę Jego imieniu, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.

Ponad wodami głos Pański, *
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.

Zagrzmiał Bóg majestatu: *
a w świątyni Jego wszyscy wołają: „Chwała”.
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.

DRUGIE CZYTANIE (Dz 10,34-38)
Jezus został namaszczony Duchem Świętym

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Gdy Piotr przybył do Cezarei, do domu Korneliusza, przemówił: „Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła, dlatego że Bóg był z Nim”.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 9,6)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otwarło się niebo i zabrzmiał głos Ojca:
To jest mój Syn umiłowany. Jego słuchajcie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mt 3,13-17)

Chrzest Jezusa

Słowa Ewangelii według św. Mateusza

Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: „To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?” Jezus mu odpowiedział: „Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”. Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Pan Jezus przychodzi nad Jordan do Jana, aby przyjąć od niego chrzest. Jan Chrzciciel próbuje Go jednak powstrzymać, bo jeszcze nie rozumie, że w tym właśnie objawia się Boża sprawiedliwość. Sam Jan głosił przecież nadejście Mesjasza, który ukaże tych, co nie wydają owoców godnych nawrócenia, jak wycina się i wrzuca do ognia każde drzewo nie wydające dobrego owocu. Tymczasem Jezus przyjęciem chrztu objawia mu, że Bóg chce zbawienia wszystkich ludzi (zob. 1Tm 2,4). Oto Boża sprawiedliwość: zbawienie wszystkich, także tych, którzy wcale nie czują potrzeby bycia zbawionymi; ofiarowanie przebaczenia wszystkim, również tym, którzy wcale o to nie proszą; wzięcie na siebie grzechów wszystkich ludzi, także tych, którzy nie dostrzegają swojego grzechu. Dlatego Syn Boży staje pośród grzeszników i wraz z nimi wchodzi w wody Jordanu. On tym samym wchodzi w naszą śmierć, która jest konsekwencją naszych grzechów. Jednakże zanurzenie się Jezusa w wodzie, jest również wynurzeniem: On przyjął śmierć wszystkich, ale i dla wszystkich zmartwychwstał, aby dać każdemu człowiekowi udział w swoim życiu. Chociaż Chrystus zbawił nas wszystkich i miejsce w niebie już zostało nam podarowane, to czy wszyscy będziemy zbawieni, czy nikt nie roztrwoni tego skarbu jakim jest zbawienie, czy każdy odpowie na ten dar swoim życiem?

Św. Paweł mówi, że przez sakrament chrztu zostaliśmy zanurzeni razem z Chrystusem w śmierci, abyśmy wraz z Nim weszli w nowe życie, tak jak On zmartwychwstał (Rz 6,4). Chrzest czyni nas dziećmi Bożymi i wszczepia nas w Chrystusa. I tak jak dzika gałązka wszczepiona w szlachetny krzew musi obumrzeć dla swych owoców, swego dawnego wyglądu, aby upodobnić się do owego krzewu, tak każdy z nas ochrzczonych musi odrzucić swój sposób myślenia, pragnienia i działania, aby objawić w sobie życie Chrystusa. Nie możemy trwać w Chrystusie i tylko z Niego czerpać. Potrzeba wymiany życia: On daje nam swoje Boskie życie, a my dajemy mu swoje; On daje nam swój sposób myślenia, ale my dajemy Mu swój, On daje nam swoją zdolność miłowania, ale my oddajemy Mu nasz egoizm… itd. W przeciwnym razie będziemy niczym pasożyt, który wczepia się w drzewo i czerpie z niego soki, ale tylko po to, aby ciągle żyć swoim własnym życiem. Skoro chrzest – jak powiedział Apostoł Paweł – jest udziałem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, to każdy ochrzczony musi codziennie obumierać dla siebie samego, by żyć życiem Jezusa, aż Chrystus w pełni się w nim ukształtuje.

Jak ja żyję na co dzień sakramentem chrztu świętego? Czy rzeczywiście każdego dnia między mną a Nim następuje wymiana życia? Czy z każdym dniem rozwija się we mnie życie Chrystusa? Czy się zbawię?