smallbluehouse : Światło Słowa Bożego

UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP

[W związku z udzieleniem przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dyspensy od obowiązku przeniesienia uroczystości zbiegającej się z niedzielą adwentu, w tym roku w Polsce uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny zastępuje drugą niedzielę adwentu z pewnymi zastrzeżeniami (m.in. drugie czytanie jest wzięte z dugiej niedzieli adwentu).]

PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 3,9-15.20)
Wprowadzam nieprzyjaźń pomiędzy potomstwo twoje i potomstwo niewiasty

Czytanie z Księgi Rodzaju

Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1-4)

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

DRUGIE CZYTANIE (Rz 15,4–9) [Z II niedzieli adwentu]

Chrystus zbawia wszystkich ludzi

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia: To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: "Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu”.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1,28)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 1,26-38)
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Niepokalane Poczęcie, którym została obdarzona NMP, pochodzi z czystego miłosierdzia Boga. Maryja została zachowana od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, a więc bez jakiejkolwiek swej zasługi. Wszystko w Niej jest łaską Boga, dlatego anioł nazywa Ją podczas zwiastowania „pełna łaski”. Ona została objęta uprzedzającą miłością Boga ze względu na Boży plan zbawienia, tzn. Ona jest Niepokalaną, ponieważ jest Matką Boga, a nie odwrotnie: jest Matką Boga, ponieważ jest Niepokalaną. Ona już od pierwszej chwili swego istnienia cieszyła się tą wspólnotą życia z Trzema Osobami Bożymi, która udzielana jest chrześcijaninowi w chrzcie.

Dzięki łasce Niepokalanego Poczęcia, Maryja jest jedynym stworzeniem, które nawet przez moment nie było pod władzą diabła. Niepokalane Poczęcie nie pozbawiło jednak Maryi wolności, a więc konieczności podejmowania wyborów. Matka Boże wcale nie była wolna od pokus – od nich przecież nawet Pan Jezus nie był wolny (scena kuszenia na pustyni) – bo choć zło nie znalazło w Niej żadnego miejsca, to było obecne wokół Niej i zmuszało Ją do opowiedzenie się po jakiejś stronie.

Odpowiedź Maryi, jaką dała Bogu na zwiastowanie anioła, ukazuje Jej postawę, jaką miała w całym swoim życiu. To nie było tak, że Maryja raz się zgodziła i to wystarczyło. Ona wciąż wybierała Boga i wciąż decydowała się na pójście za Jego głosem oraz pełnienie Jego woli, a nie swojej. Ona nieustannie potwierdzała swoje „tak” wypowiedziane Bogu w Nazarecie. Bóg przecież niczego od Niej nie żądał, nie używał podstępu ani żadnej manipulacji, aby uzyskać Jej zgodę, ale jedynie objawiał swoje pragnienia i przedstawiał propozycję. Bóg przyszedł do Maryi w sposób bardzo pokorny i ufny, a także bardzo cichy i spokojny, bez wielkiego rozgłosu.

Potrzeba nam także zwrócić uwagę na to, że kiedy Maryja wyraziła swoją zgodę, anioł odszedł i już nic więcej Jej nie wyjaśnił. Ona została sama z tą tajemnicą, nie wiedząc jeszcze do końca jak to dalej będzie. Tu zaczęła się Jej droga wiary. Anioł odszedł i już więcej nie powrócił. Często postrzegamy Maryję, jako Tę, której było łatwiej odpowiedzieć posłuszeństwem Bogu, bo objawił się anioł, bo usłyszała zapowiedź, bo dla Niej było jasno powiedziane, co Bóg chce od Niej itp. Tymczasem trzeba nam pamiętać, że Maryja po zwiastowaniu została bez Bożych przekazów i uczyła się ciągle ufać, rozeznawać i współpracować z Bogiem. Ona przeżywała również niezrozumienie, ból… i uczyła się odkrywać sens i wartość tego wszystkiego. Dziewica musiała nieustannie czytać wydarzenia i odnajdować w codzienności Boże zamiary, aby się do nich dostosować, aby całą sobą na nie odpowiedzieć.

Maryja uczy nas otwarcia na Bożą łaskę, przyjmowania jej i współpracy z nią. „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” – odpowiedziała Bożemu posłańcowi. „Niech mi się stanie”, tzn. Maryja jest świadoma, że miłowanie Boga to nie Jej działanie dla Niego, ale pozwolenie na Jego działanie przez Nią. W Maryi jest stała gotowość do oddawania siebie Bogu i Jego planom miłości, tym radosnym jak i bolesnym. Jej Osoba odsłania nam, że świętości nie osiąga się jedynie własnym wysiłkiem, lecz przyjmuje się ją od Boga, jako dar Jego miłosierdzia.

Potrzeba każdemu z nas – z pomocą Niepokalanej Królowej, Matki i Mistrzyni naszej – przezwyciężać grzech i wrastać w świętości, bo nie można prawdziwie czcić „Pełnej łaski”, bez poszanowania tej łaski w sobie samym.