Światło Słowa Bożego

ŚRODA XXXIV TYGODNIA ZWYKŁEGO

Z Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 21,12-19)

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”.

KOMENTARZ

            Pan Jezus zapowiada dziś nam, swoim uczniom, prześladowania z powodu Jego imienia. Ukazuje im tę trudną sytuację jako sposobność dla nich do składania świadectwa, czyli jako szansę. Zarazem Mistrz odsłania im prawdę, że owe świadectwo nie będzie ich dziełem, lecz Jego darem: „Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość”. Świadectwo pochodzące z mądrości i wymowy człowieka łatwo można pokonać innymi argumentami i oprzeć się mu. Natomiast świadectwo pochodzące z wymowy i mądrości udzielonej przez Boga ma niezwykłą moc: „żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić” – mówi Jezus Mistrz. Uczniom potrzeba zawierzenia Jemu, zrezygnowania z własnej ludzkiej mądrości. Pozostawienie własnych argumentów i nasuwających się sposobów postępowania jest wszystkim, co potrzebuje uczynić uczeń, aby stać się świadkiem swego Mistrza. Całym zadaniem ucznia jest robienie w sobie coraz większej przestrzeni dla Boga: w umyśle na Jego myśli, w sercu na Jego uczucia i pragnienia, w woli na Jego działania. Jeśli uczeń nie zrezygnuje ze swojego myślenia, odczuwania i działania, nigdy nie będzie świadkiem Boga, lecz jedynie siebie samego. Uczniom potrzeba oprzeć się na Bogu, a nie na samych sobie. Św. Paweł powie, że „ciągle jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele” (1Kor 4,11). Prześladowania są zatem szansą do tego, aby objawiło się w nas życie Jezusa, czyli, aby Jego myślenie, Jego pragnienia i Jego postawy stały się w nas widoczne. Naszym ocaleniem nie jest wyrwanie się z fali prześladowań, nie są kompromisy czy ugody z prześladowcami,… itp., ale tylko i wyłącznie wytrwanie przy Panu. Wówczas nawet wtedy, gdy zostaniemy zabici, będziemy ocaleni całkowicie – bo Chrystus obiecał, że nawet „włos z głowy nam nie zginie”. Jedynie wytrwałość, wierność Mistrzowi nas ocala.