smallbluehouse : Światło Słowa Bożego

XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA

PIERWSZE CZYTANIE (2 Krl 5,14-17)
Uzdrowienie Naamana

Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej

Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie według słowa proroka Elizeusza, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: „Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem. A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od twego sługi”. On zaś odpowiedział: „Na życie Pana, przed którego obliczem stoję, nie wezmę!”. Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: „Jeśli już nie chcesz, to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98,1.2-3ab.3cd-4)

Refren: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 2,8-13)
Jeśli trwamy w cierpliwości, będziemy królowali z Chrystusem

Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Najmilszy: Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 Tes 5,18)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Za wszystko dziękujcie Bogu,
taka jest bowiem wola Boża względem was
w Jezusie Chrystusie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 17,11-19)
Wiara uzdrowionego cudzoziemca

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”. Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom”. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”. Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

„Gdzie jest dziewięciu?” Łaska oczyszczenie została dana wszystkim dziesięciu trędowatym. Żaden z nich nie został jej pozbawiony. Wszyscy oni zaufali słowu Jezusa i wykonali Jego polecenie, aby pójść do kapłanów. Tylko jeden Samarytanin spostrzega w drodze, że jest już oczyszczony i wraca do Chrystusa wielbiąc Boga. Tylko On jeden doświadczając łaski zewnętrznego oczyszczenia z trądu, rozpoznaje w Jezusie Mistrzu Boga. W wierze tej oddaje Mu hołd i dziękuje. Teraz już może podejść blisko Chrystusa, może zobaczyć Jego twarz i spojrzeć w Jego oczy. Dzięki tej wierze zostaje uzdrowiona Jego dusza, bo otwiera się na poznanie jedynego i prawdziwego Boga w Jezusie. To uzdrowienie Chrystus miał za cel oczyszczając z trądu dziesięciu trędowatych. Samo oczyszczenie miało być jedynie drogą do pełnego uzdrowienia, dlatego też w drodze trędowaci zostają oczyszczeni. A jednak te drogę przeszedł tylko jeden Samarytanin. Dla pozostałych dziewięciu uzdrowienie ciała stało się celem. Skupili się tak bardzo na darze, którego pragnęli całym sercem, że ten dar im wystarczył. Przecież oni również mogli wrócić, kiedy jeden z ich towarzyszy zaczął głośno wielbić Boga i zawrócił. Ale oni nie czuli już potrzeby spotkania z Dawcą. Przyjęli dar i uradowani nim poszli dalej. Ileż łask przyjmujemy od Jezusa i odchodzimy nie zobaczywszy nawet Jego twarzy, nie spotkawszy się nawet z Jego spojrzeniem, nie poznawszy prawdziwego Boga?

„Gdzie jest dziewięciu?” To pytanie jest pełne niepokoju i troski, jak owe pierwsze pytanie Boga skierowane do człowieka po grzechu: „Gdzie jesteś?” (por. Rdz 3,9). Chrystus nie czeka na wdzięczność, nie ona jest Jego celem i powodem postawionego pytania. Jezus Mistrz – jak modlimy się w jednej z prefacji zwykłych – nie potrzebuje naszego uwielbienia i nasze hymny pochwalne nic Mu nie dodają, ale one przyczyniają się do naszego zbawienia. Chrystus jak Dobry Pasterz myśli o dziewięciu owcach zagubionych, które jeszcze nie rozpoznały w Nim Zbawiciela i Syna Bożego. On tak bardzo pragnie uzdrowienia wszystkich dziesięciu, że z bólem pyta, gdzie oni są. Wie, że brakiem powrotu i dziękczynienia, oddania w Nim chwały Bogu, pozbawiają siebie samych uzdrowienia duszy. Jezus czekał na dziesięciu. Ufał, że dziesięciu wróci.

„Gdzie jest dziewięciu?” Tylko jeden z całej grupy został w pełni uzdrowiony. To bardzo niewiele. Każdy z nas może siebie umieścić w grupie tych dziesięciu trędowatych, bo każdy bez wyjątku dostępuje nieustannie łaski Boga. Czy Jego dary zbliżają nas do Niego, czy też bierzemy je i odchodzimy dalej? Historia z dzisiejszej Ewangelii pokazuje, że można pójść dalej, co więcej bardzo często tak właśnie jest w ludzkim życiu. Czy nas Boże łaski prowadzą do poznania prawdziwego oblicza Boga? W jakiego Boga ja wierzę? Bo Bóg pragnie być uwielbiony jako Dobry. Pragnie tego, bo jedynie w tym uwielbieniu Jego dobroci i miłosierdzia jest nasze uzdrowienie. „Gdzie jesteś?”