smallbluehouse : Światło Słowa Bożego

V NIEDZIELA WIELKANOCNA, ROK A

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 6,1-7)
Wybór pierwszych diakonów

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: „Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa”. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33,1-2.4-5.18-19)

Refren: Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana.
Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, *
prawym przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.

Bo słowo Pana jest prawe, *
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość, *
ziemia jest pełna Jego łaski.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.

DRUGIE CZYTANIE (1 P 2,4-9)
Powszechne kapłaństwo

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła

Najmilsi! Zbliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: „Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony”. Wam zatem, którzy wierzycie, cześć. Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła – i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14,6)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem, nikt nie przychodzi
do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 14,1-12)

Ja jestem drogą, prawdą i życiem

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”. Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?”. Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: »Pokaż nam Ojca?«. Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Jezus zapowiada swoje odejście. W uczniach pojawia się lęk. Oni nie chcą utracić Jego bliskości, nie chcą rozstania. Chrystus wskazuje im na cel odejścia: „idę przygotować wam miejsce”. Jego odejście jest dla nich, a nie dla Niego, podobnie jak i dla nich było Jego przyjście na ziemię. Pan obiecuje uczniom swój powrót i zabranie ich ze sobą, a więc objawia, iż Jego odejście wcale nie oznacza końca relacji z nimi. Kiedy Tomasz mówi Chrystusowi w imieniu ich wszystkich, że nie wiedzą dokąd On idzie – i dlatego nie znają drogi – słyszy w odpowiedzi: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”. Jezus zwraca zatem uwagę uczniów na swoją Osobę. Co oznacza fakt, że to On jest drogą i prawdą i życiem?

To znaczy, że w Osobie Jezusa jest wszystko: mądrość, przykład postępowania, pełnia życia. W tym samookreśleniu Jezusa najcenniejsza jest właśnie owa totalność, ponieważ dzięki niej możemy całymi sobą zjednoczyć się z Jezusem. Nie jest przecież tak, że prawda znajduje się gdzie indziej, a Jezus tylko pokazuje nam jak nią żyć, aby móc osiągnąć życie, które znów jest w innym miejscu. Wszystko czego potrzebujemy jest w Chrystusie. To w nieustannym pogłębianiu relacji z Nim, każdy z nas odzyskuje pierwotne piękno, wewnętrzną harmonię i jedność, które zniszczył grzech pierworodny. Trzy nasze główne władze – a więc umysł, wola i serce – znajdują swoje spełnienie.

Chrystus przez swoje czyny, słowa, wybory stał się naszą drogą do Ojca. Jego wybory są jedynymi właściwymi wyborami. Jesteśmy na drodze zbawienia o ile nasza wola wzoruje się na Nim, tzn. o ile skłaniamy się ku temu, co wybiera Jezus i odrzucamy to, co On odrzuca.

Chrystus jest objawieniem zbawczej prawdy, że Bóg jest naszym Ojcem, a my Jego umiłowanymi dziećmi. Jezusowy sposób myślenia i oceniania jest jedynym prawdziwym widzeniem rzeczywistości i dopiero, gdy przyjmujemy go za nasz własny sposób wartościowania, możemy powiedzieć, iż trwamy w prawdzie.

Chrystus jest życiem i Jego uczucia serca, Jego pasja miłowania jest jedyną prawdziwą miłością, której szuka nasze serce. Na ile Jego pragnienia oraz uczucia są w naszym sercu, na tyle rzeczywiście żyjemy całymi sobą. W przeciwnym razie trwamy w śmierci i jedynie się łudzimy, że mamy w sobie życie.
Przyjmując Jezusa jako Prawdę dla naszego umysłu, jako Drogę dla naszej woli i jako Życie dla naszego serca już rozpoczynamy swoje przechodzenie do Ojca, które ostatecznie nastąpi w momencie naszej śmierci. Jezus już nam przygotował miejsce u Ojca. Mówi nam dziś: „znacie drogę...”. Dokąd zatem i którędy idziemy? Jak dziś wygląda moja relacja z Jezusem? Spójrzmy na nasz sposób myślenia, działania i miłowania, a wówczas zobaczymy kto lub co jest naszą drogą, prawda i życiem. Gdzie znajduje się źródło moich decyzji, czynów, słów? Kto lub co kształtuje moje myślenie i patrzenie na rzeczywistość? W jaki sposób kocham? Czy tak, jak kocha Jezus? Na ile dziś Jego życie jest we mnie widoczne: w umyśle, woli i sercu?...