„Odkupienie szuka
twego kształtu, by wejść w niepokój wszystkich ludzi” – Karol Wojtyła
IV Odkupienie
1.
Teraz już
wszyscy przeszli, zostajesz sama.
W tym płótnie
jest znak bliskości, w którym się chronisz przed swoim własnym kształtem.
Przed takim kształtem
życia, z którym nie możesz się zgodzić.
Przed takim pęknięciem,
w którym oddala się to, co najbardziej jest wewnątrz.
2.
Bliskość,
która przywraca ci kształt.
On odszedł.
Kiedy odchodzi człowiek, bliskość ulatuje jak ptak,
w nurcie serca zostaje wyrwa, w którą się
wdziera tęsknota.
Tęsknota – głód bliskości.
Obraz nie
zaspokaja, jest znakiem oddalenia.
ODKUPIENIE
jest nieustanną bliskością TEGO, KTÓRY ODSZEDŁ.
3.
Oddalenie:
pozostawać z
niepokojem kształtu,
którego żaden
wzrok nie dosięga od wewnątrz,
żadne
Oblicze.
Bliskość:
odszedłeś, a
idziesz przeze mnie wciąż, wydobywasz dalekim spojrzeniem odbitego na płótnie
Oblicza taki pokój, którego wciąż szuka mój niespokojny kształt.
Pokój: jedność
istnienia.
4.
Kształt twój,
Weroniko, rysuje się nadal w perspektywie gasnącego dnia.
Szuka on
uciszenia w życiodajnej głębi.
Nazwiemy to
odkupieniem.
Ciemniejące płótno
w twoich rękach przyciąga niepokój świata.
Stworzenia pytać
będą o życiodajne źródło, które bije z twojej postaci,
Weroniko,
siostro –
Odkupienie szukało
twego kształtu, by wejść w niepokój wszystkich ludzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz