"Chodźcie i zobaczcie..." J 1,39a

"Chodźcie i zobaczcie..." J 1,39a
"Chodźcie i zobaczcie..." J 1,39a

Życie jest wielkim darem Bożym,

jak chcesz je wykorzystać?

Pomyśl, Pomódl się i Podejmij decyzję!!!

bł. ks. Jakub Alberione

…wspieramy Cię naszą modlitwą i posługą…
UCZENNICE BOSKIEGO MISTRZA

środa, 9 kwietnia 2014

Światło Słowa Bożego

CZWARTEK V TYGODNIA WIELKIEGO POSTU

PIERWSZE CZYTANIE  (Rdz 17,3-9)
Przymierze Boga z Abrahamem

Czytanie z Księgi Rodzaju
Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił: „Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie. Przymierze moje, które zawieram pomiędzy tobą a Mną oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem”. Potem Bóg rzekł do Abrahama: „Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną”.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 105,4-5.6-7.8-9)

Refren: Pan Bóg pamięta o przymierzu swoim.

Rozważajcie o Panu i Jego potędze, *
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, *
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem, *
Jego wyroki obejmują świat cały.

Na wieki On pamięta o swoim przymierzu, *
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *
przysiędze danej Izaakowi.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Ps 95,8ab)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA  (J 8,51-59)
Abraham ujrzał mój dzień

Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do Żydów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki”. Rzekli do Niego Żydzi: „Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: «Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wiek». Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?” Odpowiedział Jezus: „Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: «Jest naszym Bogiem», ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się”. Na to rzekli do Niego Żydzi: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem”. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.
Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ
            „Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” – mówi dziś Pan Jezus do Żydów i do każdego z nas. Tą nauką jest On sam. To już nie jest zbiór przepisów: nakazów i zakazów, jak to było w Starym Testamencie, ale jest to Słowo Boga, które stało się Ciałem (por. J 1,14), to osoba Jezusa Chrystusa. Zachowywanie Jego nauki jest więc równoważne z budowaniem coraz głębszej więzi z Nim. On jest Synem, który jako jedyny zna Ojca i objawia Go nam przez swoją osobę (por. J 1,18). Kto widzi Jezusa, widzi także Ojca, bo Ojciec jest w Nim, a On w Ojcu (por. J 14,9-10). Życie wieczne polega właśnie na  poznaniu Syna i Ojca, na uczestnictwie w ich miłości (por. J 17,3.24)
Żydzi pytają Jezusa kim siebie czyni. Tymczasem Jezus nikim siebie nie czyni, ale po prostu objawia to, kim od zawsze jest: „Zanim Abraham stał się, Ja jestem”. Jezus jest Synem Bożym. Owe Boże synostwo jest Jego chwałą, którą otacza Go Ojciec. Ono nie jest chwałą, którą Syn otacza sam siebie, ale jest dziełem Ojca. Chrystus tę swoją chwałę przekazał również nam: w Nim bowiem i przez wiarę w Niego my także staliśmy się dziećmi Boga (por. J 1,12). Potrzeba nam dziś zobaczyć na ile bycie dzieckiem Boga – dzieckiem umiłowanym, strzeżonym i prowadzonym – jest rzeczywiście całą moją chwałą? Do czego dążę: czy do tego, aby pełniej być dzieckiem? W czym widzę swoją chwałę?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz