Światło Słowa Bożego

PIĄTEK PO POPIELCU

(ŚWIĘTYCH MĘCZENNIC PERPETUY I FELICYTY)

PIERWSZE CZYTANIE  (Iz 58,1-9)
Post należy łączyć z uczynkami miłości

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

To mówi Pan Bóg: „Krzycz na całe gardło, nie przestawaj. Podnoś głos twój jak trąba. Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy. Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jakby naród, który kocha sprawiedliwość i nie opuszcza Prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga: «Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał? » Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. Czyż Ja taki post jak ten wybieram sobie w dniu, w którym się człowiek umartwia? Czy zwiesić głowę jak sitowie i użyć woru z popiołem za posłanie, czyż to nazwiesz postem i dniem miłym dla Pana? Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: Rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać? Dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków? Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pana iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzecze: «Oto jestem»”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 51,3-4.5-6.18-19)

Refren: Sercem skruszonym nie pogardzisz, Panie.

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Uznaję bowiem nieprawość swoją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Am 5,14)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli,
a Pan Bóg będzie z wami.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA  (Mt 9,14-15)
Kiedy zabiorą im oblubieńca, wtedy będą pościć

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?” Jezus im rzekł: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

            Post był dla Izraelitów wyrazem tęsknoty za zbawieniem. Oni pościli, aby przyspieszyć wypełnienie Bożych obietnic. To na czym rzeczywiście polegał ich post, ukazuje nam dziś pierwsze czytanie. Izraelici pościli jedynie zewnętrznie, a ich serca były związane kajdanami zła, zamknięte na bliźniego. Zdawałoby się, że człowiek szukający Boga, tęskniący za Jego bliskością i pragnący poznać Jego drogi, będzie kochał sprawiedliwość i przestrzegał Boże słowa, ale widzimy iż wcale tak nie jest. Otóż możemy szukać Boga, pragnąć Jego bliskości i jednocześnie uciskać bliźniego, trwać w skłóceniu z drugim człowiekiem. Wówczas Bóg nie odpowie na nasze pragnienia, nie da nam doświadczyć swojej bliskości. On pragnie, aby nasze oczekiwanie na zbawienie było czasem rozerwania wszelkich kajdan zła, wszelkiej niewoli i otwierania swych oczu i serca na bliźniego, zwłaszcza tego znajdującego się w potrzebie: głodnego, tułacza, nagiego… Bóg chce, abyśmy czynami miłości względem bliźniego wyrażali naszą tęsknotę za Nim, jako naszym Zbawicielem. Wtedy On natychmiast nas wysłucha i pozwoli doświadczać w codzienności owoców zbawienia, którego dokonał.

            Zbawiciel już jest z nami. Jezus ogłasza to dziś uczniom Jana Chrzciciela, pytającym dlaczego Jego uczniowie nie poszczą: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi?”. „Oblubieniec jest…” Dlatego uczniowie Jezusa nie musza pościć, ale radować się Jego obecnością. Ich życie może być weselnym ucztowaniem, bo jest z nimi Oblubieniec. Nasze życie – niezależnie od tego, co aktualnie doświadczamy – powinno być niczym uczta pełna radości i miłości, bo Bóg dał nam już swojego Syna jako Zbawiciela, bo Oblubieniec jest z nami.

Pan Jezus mówi jednak także, że „przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć”. Owo zabranie Jezusa uczniom dokona się podczas Jego śmierci na krzyżu, która będzie śmiercią za grzechy wszystkich ludzi. Powodem zabrania Mistrza od uczniów jest grzech. My także tracimy obecność i bliskość Jezusa przez swój własny grzech. Wtedy właśnie jest czas, kiedy mamy pościć, ale pościć tak, jak tego pragnie Bóg, czyli rozerwać kajdany zła przez przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania oraz umiłować bliźniego, którego spotykamy na drodze życia… A cały ten post jest po to, aby na nowo zjednoczyć się ze Zbawicielem w Komunii św. i komunii życia, którą jest przyjęcie każdego człowieka w imię Jezusa (zob. Mk 9,37).

            Niech udział w Ofierze Chrystusa zawsze uzdalnia nas – jak o to będziemy prosić w dzisiejszej modlitwie po komunii – do wykorzystania uzdrawiającej mocy Jego łaski...