Światło Słowa Bożego

ŚRODA II TYGODNIA ADWENTU

Z Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 1,18-24)

Jezus przemówił tymi słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

KOMENTARZ

            Chrystus, który dziś woła: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy”, pierwszy nas umiłował i przyszedł do nas. To Jego wołanie jest w rzeczywistości zaproszeniem do wzajemności w tej miłości, którą już zostaliśmy przez Niego obdarzeni. „Przyjdźcie do Mnie”, tzn. uczyńcie i wy krok w moją stronę, bo jestem tu dla was. Jest to zaproszenie Boga, który zawsze zostawia człowiekowi wolność wyboru. Albowiem Pan Jezus nie zmusza nikogo do przyjścia, nie manipuluje człowiekiem, nie zwodzi próżnymi obietnicami, ale zaprasza. On widzi nasze utrudzenie oraz obciążenie i nie jest Mu ono obojętne. Syn Boży wie, że tylko u Niego możemy znaleźć wytchnienie i jest gotów nas nim obdarować, jeśli tylko zechcemy przyjść do Niego, jeśli tylko odpowiemy na Jego miłość.

My wciąż się trudzimy, obciążają nas zbytnie troski o własne życie, o naszych najbliższych, o naszą przyszłość… itd. Tymczasem przychodząc do Jezusa możemy odkryć obecność Ojca, który miłuje nas i nieustannie troszczy się o nas. Synowska relacja z Bogiem – która jest możliwa tylko w Jego Synu Jezusie Chrystusie – jest naszym pokrzepieniem. „Weźmijcie moje jarzmo na siebie” – mówi Pan, tzn. chciejcie być synami Boga i żyjcie jak dzieci Boże, czyli kochajcie Ojca i siebie nawzajem. Oto jarzmo Bożego Syna: miłość do Ojca i ludzi. Chrystus pokazał nam na czym ona polega, dlatego może mówić: „uczcie się ode Mnie”. Dopiero wtedy, gdy przyjdziemy do Jezusa, gdy weźmiemy Jego jarzmo miłości i gdy będziemy uczyć się od Niego, znajdziemy prawdziwe ukojenie. Nie wystarczy samo przyjście i fizyczne bycie blisko Niego, żeby doświadczyć ukojenia. Potrzeba jeszcze zjednoczenia z Nim we wspólnym jarzmie miłości oraz nieustannego uczenia się od Niego. W rzeczywistości ukojenie może nam przynieść jedynie obranie drogi Syna Bożego – a więc drogi łagodności i pokory – i wytrwałe podążanie tą drogą.

Gdzie ja szukam pokrzepienia? Od kogo uczę się żyć? Czy moja miłość jest miłością Jezusową? Jaką drogą idę? Czy to Jezus jest Prawdą dla mojego umysłu, Drogą dla woli i Życiem dla serca? …