RÓŻANIEC W INTENCJI KAPŁANÓW
TAJEMNICE CHWALEBNE
1.
Zmartwychwstanie
Chrystus,
Najwyższy i wieczny Kapłan, który oddał za nas swoje życie na krzyżu, powraca
do życia. Kapłan – drugi Chrystus dochodzi do pełni życia przez oddanie go
powierzonym sobie ludziom. Potrzeba jednak, by nie tyle oddawał swoje życie
naturalne, co owo życie prawdziwe, które jest w nim obecne za cenę śmierci
starego człowieka. To Życie to Jezus Chrystus! To Jego kapłan ma dawać ludziom,
by żyć w pełni swoim powołaniem. Każdy kapłan potrzebuje zatem ukryć siebie w cieniu Chrystusa, zanurzyć
całkowicie w Jego życiu tak, aby swoim cieniem nie przysłaniać Boga, by nie
chować Go w sobie.
Prośmy
przez wstawiennictwo Maryi, Matki Życia, aby w każdym kapłanie Chrystus w pełni
się ukształtował i objawił współczesnemu światu.
2.
Wniebowstąpienie
Jezus
Chrystus wstępuje do nieba w obecności swoich uczniów – pierwszych kapłanów
Kościoła po Nim samym. Czyniąc ich uczestnikami tego wydarzenia, Pan chce, aby
znali i innym ukazywali prawdę o tym, że ziemia nie jest jedynym miejscem
naszego przebywania, ponieważ istnieje niebo! Wraz z poczęciem każdego
człowieka rozpoczęło się jego życie wieczne, a ziemska egzystencja jest jedynie
pierwszym etapem tego życia. Wniebowstąpienie Mistrza uświadamia uczniom, że
aby właściwie widzieć rzeczywistość, w której żyją, nie mogą ograniczać się do
patrzenia jedynie na ten krótki odcinek życia, jakim jest przebywanie na ziemi,
ale potrzebują spoglądać w wieczność.
Prośmy
przez wstawiennictwo Maryi, Matki Kapłanów o nieustanny wzrost wiary w
kapłanach, aby każdy z nich potrafił widzieć ziemską rzeczywistość z
perspektywy nieba.
3.
Zesłanie Ducha Świętego
Chrystus
daje swym apostołom zgromadzonym w wieczerniku swojego Ducha. Na każdym z nich
spoczęła Miłość Ojca i Syna w osobie Ducha Świętego. Każdy kapłan doświadczył
szczególnego obdarowania Duchem Świętym w chwili otrzymywania święceń
kapłańskich. Każdy z nich został objęty miłością Ojca i Syna, napełniony nią
całkowicie, by przez jego życie świat dostrzegł, że Bóg jest Miłością, a
chrześcijaństwo jest religią miłości!
Prośmy
przez wstawiennictwo Maryi, Królowej Apostołów, aby wszyscy kapłani byli
autentycznymi świadkami Bożej miłości wobec każdego człowieka.
4.
Wniebowzięcie NMP
Bóg
wziął Maryję do siebie. Ten fakt ukazuje jeszcze wyraźniej pragnienie Bożego
serca: „przyjdźcie do Mnie wszyscy...” Bóg chce każdego człowieka wziąć do
swojego domu, Bóg pragnie każdego człowieka zjednoczyć ze sobą. Każdy kapłan to
dłonie Boga wyciągnięte ku człowiekowi. Ojciec niebieski chce nimi podprowadzić
swoje dzieci do siebie i przez te dłonie sam nieustannie schodzi do człowieka.
Kapłan jest tym, który w szczególny sposób ma za zadanie zmniejszać odległość
jaka jest między człowiekiem a Bogiem i zaspokajać owo nieustanne pragnienie
Serca Boga, który wszystkich chce mieć blisko siebie!
Prośmy
przez wstawiennictwo Maryi, pokornej Służebnicy Pańskiej, aby wszyscy kapłani
byli uległymi narzędziami w ręku Boga.
5.
Ukoronowanie NMP
Trójca
Święta ukoronowała Maryję na Królową nieba i ziemi. Jak powiedziała sama
Maryja, to wszechmocny Bóg spojrzał na Jej uniżenie i uczynił Jej wielkie
rzeczy. Spojrzenie Boga jest zawsze pierwsze, bo On jest naszym Stwórcą, a my
Jego stworzeniem. Bóg pierwszy spojrzał na każdego mężczyznę, którego powołał
do kapłańskiej posługi. Uczynił mu wielkie rzeczy i tym samym także tym, do
których go posłał. Ojciec włożył swój najcenniejszy Skarb – Jednorodzonego
Syna, w kruche, gliniane naczynie – kapłana.
Prośmy
za wstawiennictwem Maryi, Mistrzyni uwielbienia Trójcy Świętej, by każdy kapłan
żył ze świadomością, że nie on wybrał Boga, ale że został przez Niego wybrany;
że nie on czyni dla Boga wielkie dzieła, ale to jemu Bóg uczynił „wielkie
rzeczy”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz