Chwila refleksji

 

W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy zapytał drugiego:

     - Wierzysz w życie po porodzie?

     - Jasne. Coś musi tam być! Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy, żeby się przygotować na to co będzie potem.

     - Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by to miało wyglądać?

     - No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może będziemy biegać, a jeść buzią...

     - No to przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby jeść ustami! Przecież żywi nas pępowina.

     - No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę, i ta się będzie o nas starać.

     - Mama? Ty wierzysz w mamę? Kto to według ciebie w ogóle jest?

     - No przecież jest wszędzie wokół nas... Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było.

     - Nie wierzę! Żadnej mamy nie widziałem czyli jej nie ma...

     - No jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa, albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę że prawdziwe życie zaczyna się dopiero później...