PIĄTEK II TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
WSPOMNIENIE ŚW. FRANCISZKA
SALEZEGO, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA
Z Ewangelii według świętego Marka (Mk 3,13-19)
Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych,
których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu
towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać
złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej
Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek
Boanerges, to znaczy: Synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja,
Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza
Iskariotę, który właśnie Go wydał.
KOMENTARZ
Jezus wychodzi na górę i przywołuje
do siebie nie tych, którzy chcą, ale tych, których On chce. To nie uczniowie wybierają
Jezusa – choć we współczesnych Mu czasach to właśnie uczeń wybierał sobie
nauczyciela – ale On ich. Po co Chrystus wybiera swoich uczniów? Po pierwsze –
jak to jest dosłownie napisane w jęz. greckim – aby z Nim byli. Głoszenie i wypędzanie
złych duchów jest na drugim miejscu. Pierwszym
zadaniem ucznia Jezusowego jest bycie z Mistrzem, który go wybrał oraz nieustanne
pogłębianie osobistej relacji z Nim. Niebezpieczeństwem dla ucznia jest to, że
z czasem w jego życiu relacja z Mistrzem może zejść na drugi plan; a fakt,
iż nawet złe duchy na imię Jezusa się mu poddają, może stać się ważniejszy niż
to, że jego imię zapisane jest w niebie (zob. Łk 10,17-20).
Co
jest pierwsze w moim życiu? Bycie z Jezusem czy działanie dla Niego? Tylko ten może
przynosi owoc obfity, kto trwa w zjednoczeniu z Chrystusem (zob. J 15,4). Bez głębokiego zjednoczenia z Nim nawet największe
cuda czynione w Jego imię okażą się kiedyś bez znaczenia, ponieważ pomimo nich
uczeń usłyszy: „nigdy cię nie znałem…” (zob. Mt 7,22-23). Być może tu na
ziemi życie takiego ucznia będzie bardzo dobrze znane innym ludziom dzięki wypędzaniu
złych duchów i dzięki wspaniałemu głoszeniu słów Jezusa, ale w oczach Boga
będzie ono jak dźwięk cymbała, który choć brzmi głośno, to szybko przemija
(por. 1Kor 13,1). Święty Paweł, Apostoł Narodów, głosząc Ewangelię po całym
świecie czuwa, aby przy tym sam nie zostać uznany za niezdatnego do zbawienia (zob.
1Kor 9,27).
Gdzie jestem? Czy trwam umysłem, wolą i
sercem w Chrystusie? Zostałem przecież wybrany przez Niego, aby z Nim być…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz