Światło Słowa Bożego

WTOREK XXIX TYGODNIA ZWYKŁEGO – Bł. Jana Pawła II

Z Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 12,35-38)

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi oczekujących powrotu swego pana z uczty weselnej, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».

KOMENTARZ

            Nasz Pan przychodzi nieustannie, ale w chwili naszej śmierci przyjdzie do nas ostatni raz i już nie będzie Jego kolejnego przyjścia w naszym ziemskim życiu. Wtedy, albo z Nim zostaniemy na wieczność, albo zostaniemy od Niego oddzieleni na zawsze. Czy jesteśmy gotowi na to spotkanie z Nim w momencie śmierci? Nie patrzmy czy się przygotowujemy, ale zobaczmy czy jesteśmy gotowi. Bo można się wciąż przygotowywać i tak naprawdę nigdy nie być gotowym. Albowiem Pan Jezus dziś nie mówi, aby przygotować się do przepasania bioder i nie mówi, żeby przygotować lampę do zapalenia, ale mówi, aby nasze biodra były już przepasane, a pochodnie już zapalone! Dlaczego? Bo, gdy On przyjdzie nie będzie już nawet tak krótkiego czasu, jaki potrzebny jest na przepasanie i nie będzie nawet kilku sekund, które potrzebne są do zapalenia lampy.

Czy zatem gdyby teraz – nie za godzinę, ani nie za dzień, ani nie za rok, ale w tej właśnie chwili – przyszedł Pan do mnie jakiego by mnie zastał: gotowego, dopiero przygotowującego się czy też zupełnie nieprzygotowanego?

Przepasane biodra i zapalone pochodnie to obrazy gotowości człowieka do wyjścia, do wyruszenia w drogę. Pan Jezus zaprasza nas do przeżywania życia na ziemi, jako jedynie etapu, jako bardzo krótkiego odcinka w porównaniu z całym naszym życiem, które nie będzie miało końca. Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie tzn. żyjcie jak pielgrzymi na tej ziemi, bądźcie w każdej chwili gotowi do jej opuszczenia, do pozostawienia osób, miejsc, rzeczy, wykonywanej pracy, … , ponieważ wasza ojczyna jest w niebie (Flp 3,20). Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie – ta gotowość na spotkanie z Panem jest źródłem prawdziwego szczęścia. Pić z tego źródła może jedynie ten, kto już jest gotowy.