smallbluehouse : Światło Słowa Bożego

UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA, ROK C
(XXXIV Niedziela Zwykła)

PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 5,1-3)
Namaszczenie Dawida na króla

Czytanie z Drugiej Księgi Samuela

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: ”Oto my, kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, ty wyprawiałeś się i powracałeś na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: »Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela«”. Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 122 (121), 1-2. 4-5)

Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
”Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.

DRUGIE CZYTANIE (Kol 1,12-20)
Bóg przeniósł nas do królestwa swojego Syna

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest Głową Ciała, to jest Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, by w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego i dla Niego znów pojednać wszystko ze sobą: i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 11,10)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 23,35-43)
Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: ”Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym”. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: ”Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: ”To jest król żydowski”. Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: ”Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas”. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: ”Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił”. I dodał: ”Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedział: ”Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Dziś, w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla, ewangelia ukazuje nam Jezusa Ukrzyżowanego. Według świata i jego praw królowanie to posiadanie wszystkiego, co się pragnie, wielkie bogactwo, dominacja nad innymi, posiadanie służby i poddanych, honory i zaszczyty, liczne względy u innych… Królowie tego świata posłaliby tysiące na śmierć, aby tylko ocalić siebie samych. Jezus jest Królem wszechświata, a jednak Jego królowanie nie ma nic wspólnego z powyżej wymienionymi cechami światowego panowania. Jezus Król jest Sługą wszystkich, jest ubogi, pokorny, pogardzany przez ludzi, obrzucany zniewagami zamiast honorami, godzi się na odrzucenie, nie chce gromadzić bogactw, lecz oddaje wszystko, aż po własne życie… On woli sam pójść na śmierć, aby nas ocalić (por. Mt 20,25-28). Ta miłość, która prowadzi Go do oddania siebie samego w zamian za nasze życie jest Jego jedyną władzą, a ubogie drzewo krzyża Jego tronem. Jezus króluje przez miłość.

My często nie pojmujemy tej logiki Boga i w sytuacji naszego ubóstwa, cierpienia, pogardy ze strony innych, straty… zachowujemy się tak, jak przedstawieni w dzisiejszej ewangelii członkowie sanhedrynu, żołnierze czy ów pierwszy ze złoczyńców, tzn. wołamy do Boga: „wybaw nas!”. A przecież taką właśnie drogą – od której chcemy być wybawieni – przychodzi Boże królestwo. To jest droga samego Jezusa Chrystusa, którą podąża On objąć panowanie i dzięki której wchodzi do swego królestwa. Zrozumiał to drugi ze złoczyńców, który w Jezusie Ukrzyżowanym rozpoznał Króla. Ten złoczyńca śmierć Jezusa ujrzał oczami Boga, czyli jako wchodzenie do królestwa, a nie jako koniec Jego działalności. Jednocześnie ów złoczyńca był świadom, że sam nie może tam pójść za Chrystusem, że tylko Jezus może go tam wprowadzić, dlatego mówi do Niego: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. To zdanie się całkowicie na miłosierdzie Syna Bożego sprawia, że już dziś znajdzie się z Nim w raju.

Mądrość świata nieustannie przeciwstawia się mądrości krzyża. Często my, chrześcijanie, postępujemy jak wrogowie krzyża Chrystusowego (por. Flp 3,8), szukając własnego zbawienia w inny sposób, w wielu innych rzeczach i u wielu innych osób. Często wolelibyśmy innego króla niż takiego jakim jest Jezus. Bardziej odpowiadałby nam król w rozumieniu tego świata, bo taki byłby potwierdzeniem naszych egoistycznych pragnień: on ocalałby sam siebie i wówczas idąc za nim również moglibyśmy siebie ocalać. Tymczasem pójściem za Chrystusem Królem zobowiązuje nas do miłowania bliźnich tak, jak On nas umiłował, a więc do tracenia siebie dla ich ocalenia. Trzeba więc na tej drodze prawdziwie zaprzeć się siebie samego – chcącego za wszelką cenę własnego ocalenia – i uczynić siebie darem dla bliźnich. Chrystus Król pokazuje nam, że żadne cierpienie, ubóstwo, pogarda… których doświadczamy w życiu, nie jest ostatnim słowem, nie stanowi celu, żeby chcieć być natychmiast od tego wybawionym, lecz jest drogą, którą trzeba przejść, aby dojść do Jego królestwa. Droga krzyża według mentalności Jezusa Mistrza jest drogą królewską. Oszustwo diabła polega na tym, że człowiek wierzy, iż ocala i zbawia go to, co w rzeczywistości stanowi jego zgubę. Mamy tylko dwie opcje wyboru: albo pozwolimy Jezusowi Ukrzyżowanemu zmienić nasze myślenie, pragnienia i działanie i staniemy się wraz z Nim darem dla drugich, albo będziemy wciąż starać się zachować swe życie, wołając do Niego: „wybaw sam siebie i nas” i stracimy je na zawsze (por. Mk 8,35).