ŚRODA XXX TYGODNIA ZWYKŁEGO
Z Ewangelii według
świętego Łukasza (Łk 13, 22-30)
Jezus, nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał
swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą
zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu,
powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i
drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać:
„Panie, otwórz nam”; lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy
zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych
nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie
ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości”. Tam będzie płacz i
zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków
w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i
zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są
ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».
KOMENTARZ
„Usiłujcie
wejść przez ciasne drzwi” – zachęca Mistrz, bo one prowadzą do zbawienia.
Co to za drzwi i gdzie się znajdują? Sam Jezus powie na innym miejscu: „Ja
jestem bramą. Jeśli ktoś ją przekroczy uzyska zbawienie.” (J 10,9). Zatem
to On jest tymi ciasnymi drzwiami, jedynymi drzwiami, które prowadzą do
zbawienia, jedyną Prawdą, Drogą i Życiem. Co w praktyce oznacza przejść przez
Niego? Potrzeba, aby mój umysł przeszedł
przez Jego umysł, a więc aby to, co w moim myśleniu nie zgadza się z Jego
myśleniem, zostało pozostawione, tak jak przed ciasnym wejściem pozostawia się zbyt
wielki bagaż. Potrzeba, aby moja wola przeszła przez Jego wolę i to, co w moim
działaniu jest sprzeczne z Jego postępowaniem i wyborami, zostało odrzucone. Potrzeba,
aby moje serce przeszło przez Jego serce i to, co w moim odczuwaniu jest
niepodobne do Jego uczuć i pragnień, zostało pozostawione. Nie wystarczy
być z Jezusem i słuchać Jego słów. Nie wystarczy też karmić się Jego Ciałem i
pić Jego Krew w Eucharystii. Mimo to, On może i nam kiedyś powiedzieć: „nie wiem, skąd jesteście” i „odstąpcie ode Mnie dopuszczający się
niesprawiedliwości”. Albowiem można słuchać słów Jezusa i nie zmieniać
swojego myślenia i działania, można też karmić się Nim i nadal dopuszczać się niesprawiedliwości.
Nie fizyczna bliskość łaski i Bożych darów prowadzi do zbawienia, ale ich
przyjmowanie i wytrwała współpraca z nimi. Jakże wiele trzeba nam zostawić, aby
przejść przez „ciasne drzwi”, przez Jezusa. „Wielu będzie chciało wejść, a
nie będą mogli” – powie dalej Pan Jezus, wskazując tym samym na słabość sił
człowieka. Albowiem zbawienia nikt z nas nie osiągnie własnym wysiłkiem. To
Duch Święty – jak przypomina nam dziś św. Paweł – przychodzi z pomocą naszej
słabości. Sam Bóg współdziała z nami dla naszego zbawienia, wykorzystując wszystko,
co nas spotyka dla naszego dobra. On nas przeznaczył, abyśmy się stali na wzór
obrazu Jego Syna. Takie jest nasze wspólne powołanie, jako chrześcijan. Stajemy
się na wzór obrazu Syna Bożego, kiedy z pomocą Ducha Świętego przechodzimy przez
ową „ciasną bramę”, którą On jest.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz