Światło Słowa Bożego

PONIEDZIAŁEK XXVI TYGODNIA ZWYKŁEGO

(Wspomnienie św. Hieronima)

Śpiew Przed Ewangelią  (Mk 10,45)

Syn Człowieczy przyszedł, żeby służyć
i dać swoje życie na okup za wielu.

Z Ewangelii według świętego Łukasza (Łk 9,46-50)

Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: „Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki”. Wtedy przemówił Jan: „Mistrzu, widzieliśmy kogoś, jak w imię twoje wypędzał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami”. Lecz Jezus mu odpowiedział: „Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami”.

Komentarz

Dopiero co Pan Jezus mówił swoim uczniom o męce, jaka Go czeka, prosząc, aby te słowa wzięli sobie do serca. Tymczasem w ich umysłach rodzi się myśl o tym, kto z nich jest największy. Nikt z nas nie jest wolny od takich myśli i Jezus wcale nie chce nas od nich uwalniać. Syn Boży wie, że człowiek już został obdarzony wielkością, ponieważ został stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Jednakże ten człowiek nieustannie jest oszukiwany przez diabła, który – jak to miało miejsce przy pierwszym kuszeniu w raju – próbuje przekonać go, że nie posiada tego, czym Bóg już go obdarzył. Dzięki temu oszustwu, szatan może podsuwać człowiekowi swoje sposoby realizowania pragnienia wielkości i to czyni.

 Ojciec kłamstwa przekonuje człowieka, że jest wielkim wtedy, kiedy ma władzę, gdy może dominować nad innymi, gdy ludzie go podziwiają, służą mu… itd. Tymczasem Jezus przenikając te myśli człowieka i znając pokusy szatana, bierze dziecko i mówi, że kto przyjmuje dziecko, przyjmuje Jego. Dlaczego? Bo już małe dziecko jest wielkie z samego faktu bycia człowiekiem! To dziecko, które w oczach dorosłych jest małe – nie ma przecież władzy ani wpływów, nie odniosło jeszcze żadnych sukcesów, za które mogłoby być szanowane, uznane czy podziwiane – nosi w sobie obraz i podobieństwo do Boga!

Czego w ten sposób chce nas nauczyć Jezus Mistrz Prawda? Chce nam ukazać, że nikt z ludzi nie musi zdobywać wielkości, bo Bóg już ich nią obdarzył: wszyscy jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi. W ten sposób Jezus Prawda zwycięża w naszym umyśle szatana – ojca kłamstwa. Z kolei odkrycie prawdy o własnej wielkości i chwale dzieci Bożych sprawia, że chcemy postępować jak przystało temu, kim jesteśmy. Znajdujemy przykład w umiłowanym Synu Bożym. Jezus – który przyszedł, aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu – jest naszą Drogą. Prawdziwie wielkim jest zatem ten, kto służy, kto dla drugiego człowieka czyni dar nie tylko z tego co posiada, ale nade wszystko z siebie samego, z całego swojego życia. W ten sposób Jezus Mistrz Droga zwycięża oszustwo diabła w naszej woli i sprawia, że żyjemy zgodnie z własną tożsamością. Wówczas otwiera się także nasze serce na relację z Bogiem i jak Jan możemy bez lęku mówić Jezusowi o tym, co tworzy nasze życie: „Mistrzu, zabranialiśmy komuś…”. Pan to porządkuje, ukazuje we właściwym świetle: „Nie zabraniajcie…” Nasze serce przemienia się powoli w serce Chrystusa. Jezus Mistrz Życie daje nam swoje uczucia, jego miłość usuwa zazdrość i niechęć do innych. Nie ma potrzeby porównywania się z innymi, nie ma chęci rywalizacji, już nie musimy innym zabraniać czegokolwiek tylko dlatego, że nie chodzą z nami. Wszyscy bowiem jesteśmy braćmi.