Życie jest piękne... bo jest wspólnotą!
„Nie, nie jesteś tylko mój. To, że Cię mam jest także zasługą innych”. Takie słowa mogła wypowiadać Twoja matka. Abyś przyszedł na świat potrzeba było miłosnej współpracy Twoich rodziców. A przecież także oni mieli rodziców i ich rodzice mieli rodziców. Przekonałeś się szybko, że Twoi najbliżsi nie są tylko Twoją „własnością”, że ich świat wypełniony jest rodziną, przyjaciółmi i znajomymi, ludźmi z sąsiedztwa i z pracy. Ty Także szybko zacząłeś wypełniać Twój świat innymi ludźmi. To już nie byli tylko rodzice czy rodzeństwo. Pojawili się wokół Ciebie kumple z wioski czy osiedla, koledzy z tej samej klasy. Ktoś poznał Cię ze swoimi znajomymi, zaprosił na prywatkę. Zagadałaś do niego na przerwie w szkole, bo Ci się chwilę dłużej przyglądał, poszliście wspólnie do kina. Z natury jesteśmy powołani do życia we wspólnocie. I w tym tkwi piękno życia! Szczęście wynikające z różnorodności i dzielenia się swoim życiem to szczęście, które ubogaca nie tylko mnie, ale i tych, którzy są częścią mojego życia. Wiem, że nie jestem sam. Dzielę się tym, co mam najlepszego i otrzymuję nieskończenie więcej… Dziękuję Ci, Panie za drugiego człowieka obok mnie. Naucz nas cieszyć się obecnością każdej osoby, bo to Twoje stworzenie. Naucz nas traktować poczęte życie jako niepowtarzalną osobę na każdym etapie jej rozwoju. Panie! Także mój świat wypełnia się ludźmi. Czasami zdaje mi się, że mnie osaczają, że jest ich za wielu, a tak naprawdę nie ma ich, gdy tego potrzeba. Proszę Cię nie pozwól mi, abym zwątpił, że warto żyć z innymi. Ty, który jesteś Trójjedyny, który jesteś wspólnotą Osób, ucz mnie ciągłej otwartości i gotowości do dawanie siebie i przyjmowania innych do mego świata.
Pamiętaj o modlitwie Koronką do Bożego Miłosierdzia lub Różańcem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz