Wiara Abrahama

Za nami kolejny dzień skupienia dla studentek. Tym razem czerpałyśmy z przykładu życia Abrahama, opierając się narozdziałach 12-25 Księgi Rodzaju.

Głos do Abrama mówi: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca, do kraju, który ci wskażę. "Abram postanawia iść za Głosem. Mówił, więc oczekiwał odpowiedzi. Wkoło ludzie i ludy sami sobie tworzyli bogów: tak Egipt, tak Hellada, tak Rzym. On, Abraham, uwierzył Temu, Który Jest, z Kim rozmawiał, kiedy szedł za Głosem.” (Jan Paweł II, Tryptyk Rzymski)  Abraham zdecydował się na relacje tak inne od tych, które "nawiązywały" z bóstwami współczesne mu ludy. W relacji z Bogiem – Osobą nie chodzi o przebłaganie, o uzyskanie czegoś, o usatysfakcjonowanie bóstwa, zapewnienie sobie pomyślności… w relacji z Bogiem chodzi o uczestnictwo w Jego planie zbawienia, o posłuszeństwo woli. O wyjście poza schematy własnych oczekiwań. Nie chodzi o uczynki, ale o wiarę – Bóg prowadził go tą drogą, jaka została opisana przez św. Pawła w Liście do Rzymian 4, 1-12: Abraham został usprawiedliwiony nie na podstawie swoich uczynków, bo nie miał się czym pochwalić.  Na podstawie wiary w Tego, który usprawiedliwia grzesznika. Abraham, podobnie jak np. Piotr zostal wybrany przez Pana nie wg kategorii ludzkich, ale wg woli Boga, i nie ma powodu do chluby, że był świętszy od innych. Jego chlubą jest to, że uwierzył najbardziej ze wszystkich., że to Bóg pisze historię.

Istota wiary Abrahama:

- Zaufał mimo wydarzeń nielogicznych, był konsekwentny, wystarczył mu jeden znak i wytrwał wobec braku innych dowodów, czego nie potrafili np. uczniowie Jezusa;

- podstawą jego sprawiedliwości nie są uczynki ale wiara w łaskę Boga;

- Bóg czyni Abrahama swoim powiernikiem, w nim objawia kim jest – Ojcem, który poświęci Syna z miłości do nas; 

- Abraham rozumie, że ta relacja nie jest dla niego samego, dla zaspokojenia jego planów i potrzeb, ale jest punktem wyjścia do historii wielu ludzi. Poświęca swoje plany by pełnić Wolę Boga, jak Maryja. A pod koniec życia umiera „szczęśliwy i syt życia”;

- jego życie jest wzorem powołania, pójścia za głosem, bycia Mu wiernym bez ludzkich zabezpieczeń i kalkulacji.

Kim jest Bóg, który objawia się we mnie?

Tym, które chcą uczestniczyć w grudniowym dniu skupienia (18 XII) proponujemy, by przeczytały wcześniej historię Mojżesza, szczególnie powołanie (Wj 3, 1 - 4, 17) oraz przejście paschalne (Wj 11, 1 - 14, 31).