Pewnego ciepłego, wakacyjnego dnia, kiedy miałam 10 lub 11 lat, babcia robiąc coś w kuchni zawołała mnie i powiedziała:
- Wnusiu, pobiegnij do ogrodu i przynieś trochę szczypiorku.
W podskokach ruszyłam, aby spełnić jej prośbę. Nagle zostałam zaatakowana od tyłu przez koguta. Skoczył mi na ramiona i zaczął mnie dziobać. Po stoczeniu z nim krótkiej walki udało m się od niego uwolnić. Dziadek go zamknął. Ja pobiegłam na ogród po szczypiorek.
Trwało to ponad 15 lat. Pewnego dnia modliłam się w jednej z naszych kaplic. Podczas modlitwy wrócił mi obraz z dzieciństwa. Kiedy przypatrywałam się tej scenie
ku mojemu zdumieniu uświadomiłam sobie, że w calej tej historii biedny szczypiorek nic nie był winny. A cała sprawa dotyczyła okropnego koguta.
Tego dnia ogłosiłam amnestię dla szczypiorka a temu wstrętnemu kogutowi przebaczyłam jego niecny czyn rzucania się na dzieci.
Myślę, że w czasie Adwentu, kiedy staramy się prostować nasze drogi na spotkanie z Panem warto przyjrzeć się naszemu życiu. Być może jest ktoś do kogo niesłusznie żywimy urazę. Może tak naprawdę wina jest po stronie kogoś innego. Ważne jest aby winą obarczyć odpowiednią osobę. A następnie pozwolić sobie na trochę szaleństwa i ... przebaczyć... Być miłosiernym to dać drugiemu to co mi się słusznie należy. Wspaniałą rzeczą jest doświadczyć jak ktoś nam wybacza, ale myślę, że jeszcze wspanialszą sprawą jest dzielić się tą radością i samemu obdarzać przebaczeniem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz